نظام جمهوری اسلامی ایران درباره موضوع مذاکره با آمریکا تصمیم خود را گرفته و آن را نیز به صراحت اعلام کرده است. خوشبختانه، در این زمینه بین مسئولان کشور اتفاق نظر وجود دارد؛ «دکتر پزشکیان» در سخنرانی سالروز پیروزی انقلابی اسلامی، در جمع میلیونها تهرانی، در این زمینه تأکید کردند که کلام و پیام رهبر معظم انقلاب را فصلالخطاب رفتار، عملکرد و سیاستهای خودمان میدانیم. این هماهنگی و انسجام که برای پیشبرد منافع ملی کشور حائز اهمیت است، ضرورت دارد در امر حکمرانی و اداره مناسب جامعه استمرار یابد. در وضعیت کنونی نیاز است چهار برنامه اقدام در دستور کار کارگزاران کشور قرار گیرد؛
نخست؛ برنامه اعتماد اجتماعی: حتی اگر روزی فرابرسد که همه مشکلات اقتصادی کشور حل و فصل شود، اما موضوع اعتمادسازی و روشهای آن در دستور قرار نگیرد، باز هشت ما گره نهمان خواهد بود. در اینجا حل و فصل مسائل اجتماعی و فرهنگی و حتی قضایی ضرورت دارد.
دوم؛ برنامه دفاع ملی و منطقهای: تجربه یکسال صبر راهبردی که پس از خروج یکجانبه آمریکاییها از توافق هستهای آغاز شد و دوره سرنوشتساز بعد از ۱۸ اردیبهشت ۹۸(آغاز گامهای کاهش تعهد هستهای از سوی ایران) به ما آموخته که ایستادگی فعال در مقابل ترامپ حتماً او را سر جایش مینشاند. ممکن است بسیاری از اقدامات ایران برای افکارعمومی دنیا آشکار نشده باشد، اما ترامپ به خوبی از حقایق آن دوره آگاهی دارد.
سوم؛ برنامه سیاست خارجی متوازن: طراحی مناسبات بینالمللی ایران بر اساس توازنگرایی و تنوعسازی بازیگران بدون تردید برای کشور تولید منفعت خواهد کرد. تأخیر یا سستی در به فعلیت درآوردن توافقات اقتصادی پیشین یا انعقاد توافقات جدید با همسایگان، روسیه، شرق آسیا و خاصه چین و نیز تنظیم روابط کشور با آفریقا و آمریکای لاتین خسارتآفرین است.
چهارم؛ برنامه اقتصادی حمایتی: در اینجا پیمودن دو مسیر الزامی است؛ نخست اتخاذ سیاستها و اقدامات اقتصادی با هدف حل و فصل چالشهای اقتصادی، مانند تورم و ارزش پول ملی و به موازات آن کم کردن فشار اقتصادی بر روی مردم از طریق اجرای بستههای حمایتی در بخش معیشتی.
به هر ترتیب، پیگیری این چهار برنامه اقدام ضرورت داشت؛ تمرکز مسئولان کشور بر این محورها، اجتناب از پرداختن به مسائل غیرضرور و حاشیهای و حفظ آرامش جامعه یقیناً سبب ایجاد گشایش در بخشهای گوناگون کشور خواهد شد.